امام حسين(ع) از نگاه نبوي

مشخصات كتاب

نوع: مقاله

پديدآور: محيطي اردكاني، احمد1335-

عنوان و شرح مسئوليت: امام حسين (ع) از نگاه نبوي [منبع الكترونيكي] / احمد محيطي اردكاني

توصيف ظاهري: 1 متن الكترونيكي: بايگاني HTML؛ داده هاي الكترونيكي (6 بايگاني: 39.1KB)

موضوع: حسين بن علي(ع)، امام سوم

مقدمه

اساسي ترين مسأله در هر مكتبي، حفظ و نگهداري آن از انحرافات و تضمين بقاي آن است كه اين افتخار در مكتب اسلام و تشيّع به نام اباعبداللّه الحسين عليه السلام ثبت شده است. بدين جهت بارها پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:«حسينٌ منّي و انا مِن حسينٍ» [1] ؛ حسين از من است و من از حسينم. يعني نه تنها حسين فرزند من مي باشد، بلكه بقاي دين و آيين من نيز از اوست و اسلام به واسطه فداكاري و جانبازي او و يارانش باقي مي ماند.در اين گفتار كوتاه، بر آن شديم تا گوشه اي از شخصيّت والاي امام حسين عليه السلام را از نگاه درّ يكتاي خلقت، پيامبر خاتم صلي الله عليه و آله و سلم به تماشا بنشينيم.

واسطه فيض انبيا

اكثر انبياي الهي، به ويژه پيامبران اولوالعزم، هرگاه به مشكلي بزرگ برخورد نمودند، براي حلّ آن، خداوند متعال را به انوار طيّبه پنج تن آل عبا عليهم السلام سوگند مي دادند. [2] برخي از آنها وقتي به نام امام حسين عليه السلام مي رسيدند، غمگين مي شدند و اشك مي ريختند. وقتي از علت آن سؤال كردند، خبر شهادت مظلومانه اباعبداللّه الحسين عليه السلام را شنيدند و به عزاداري پرداختند.ابن عباس مي گويد: از پيامبرگرامي اسلام سؤال كردم: آن كلماتي كه حضرت آدم عليه السلام از پروردگارش دريافت نمود و به واسطه آن توبه اش پذيرفته شد، چه بود؟پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: حضرت آدم از خدا خواست به حقِ محمّد، علي، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام توبه اش پذيرفته شود. خداوند نيز توبه او را قبول كرد. [3] .در الدّرّالثّمين، در تفسير قول خداوند: «فتلقّي آدم مِن رَبّهِ كلماتٍ» اين